De relatie met de mensen om je heen is belangrijk. Je familie, relatie, vrienden, bekenden, collega’s.. We willen toch allemaal graag liefde en verbinding? Maar de allerbelangrijkste relatie is die met jezelf. En dat terwijl we ons soms meer focussen op de relaties om ons heen, dan die met onszelf.
Je kan het ook wel zelfliefde noemen. Een woord waar ik een paar jaar geleden misschien wel jeuk van zou krijgen. Hoezo zelfliefde? Er is gelukkig steeds meer aandacht voor en toch blijkt dat veel mensen te weinig aandacht schenken aan zelfliefde. Aan jezelf denken voelt juist voor mensen die het graag goed willen doen voor anderen, al snel egoïstisch. Maar uiteindelijk is zelfliefde de basis van alles. Ook van de relaties die je hebt met anderen. Als je een gezonde dosis zelfliefde hebt respecteer je jezelf volledig om wie je bent. Dus ook met je zwakten, ook met je eventuele lichamelijke gebreken.
Al snel focussen we ons op de dingen die we minder leuk vinden aan ons zelf. Of dat nou fysiek is of misschien wel mentaal of emotioneel. Door bewust of onbewust te focussen of wat je niet wilt of niet leuk vindt aan jezelf, maak je jezelf kleiner dan nodig. Het haalt je uit je kracht en maakt je zelfvertrouwen kleiner. Deze negatieve gedachten kunnen zelfs ons immuunsysteem onderdrukken. Des te belangrijker om dus juist ook jouw zwakten helemaal te omarmen.
Hoe meer empathie jij voor jezelf kunt opbrengen, hoe zachter je ook zult zijn naar je omgeving. Vaak zijn de mensen die ‘hard’ of veeleisend aan hun omgeving zijn, dit ook voor zichzelf. Begin met de lat iets lager te leggen voor jezelf. Je hoeft niet perfect te zijn. Hoe milder je bent naar jezelf, hoe oprechter je kunt meevoelen met anderen.
Een van mijn favoriete gedichten die dit alles omvat (zie hieronder), is die van Charlie Chaplin die hij schreef op zijn 70e verjaardag. Dan hebben we nog even de tijd om ons dit goed eigen te maken 😉
Toen ik van mijzelf ging houden, ontdekte ik dat angst en emotioneel lijden slechts waarschuwingstekens zijn, dat ik in strijd met mijn waarheid leefde. Tegenwoordig weet ik dat dit AUTHENTICITEIT is.
Toen ik van mijzelf ging houden, begreep ik hoezeer het iemand kan krenken als ik probeer mijn behoeften aan de ander op te dringen, ondanks dat ik wist dat het niet het juiste moment was en de ander was er niet klaar voor, en zelfs als ik die ander was. Tegenwoordig noem ik het RESPECT.
Toen ik van mijzelf ging houden, ben ik gestopt met hunkeren naar een ander leven, en kon ik zien dat alles om me heen me uitnodigde om te groeien. Tegenwoordig noem ik het VOLWASSENHEID.
Toen ik van mijzelf ging houden, begreep ik dat ongeacht de omstandigheden, ik altijd op de juiste plaats en tijd ben, en dat alles op precies het juiste moment gebeurt. Zo vond ik rust. Tegenwoordig noem ik het ZELFVERTROUWEN.
Toen ik van mijzelf ging houden, ben ik ermee opgehouden mijzelf van mijn tijd te beroven, en ben ik gestopt met het bedenken van geweldige projecten voor de toekomst. Tegenwoordig doe ik alleen dat wat me vreugde en geluk brengt, waar ik van hou en waardoor mijn hart jubelt, en ik doe het op mijn manier en in mijn eigen tempo. Tegenwoordig noem ik het EENVOUD.
Toen ik van mijzelf ging houden, heb ik me bevrijd van alles dat niet gezond voor me is – eten, mensen, dingen, situaties, en van alles dat me neerhaalde, weg van mezelf. In eerste instantie noemde ik deze houding gezond egoïsme. Tegenwoordig weet ik dat het ZELFLIEFDE is.
Toen ik van mijzelf ging houden, heb ik het opgegeven om altijd te proberen gelijk te hebben, en sindsdien had ik minder vaak ongelijk. Tegenwoordig heb ik ontdekt dat het BESCHEIDENHEID is.
Toen ik van mijzelf ging houden, weigerde ik nog langer in het verleden te leven en zorgen over de toekomst te maken. Nu leef ik enkel nog voor dit moment, daar waar alles gebeurt. Tegenwoordig leef ik iedere dag bij de dag en noem het VERVULLING.
Toen ik van mijzelf ging houden, zag ik in dat mijn denken me in verwarring kan brengen en ziek kan maken. Maar toen ik het met mijn hart verbond, werd mijn denken een belangrijke bondgenoot. Tegenwoordig noem ik deze verbinding WIJSHEID VAN HET HART.
We hoeven niet langer bang te zijn voor conflicten, confrontaties of welk probleem dan ook met onszelf of anderen. Zelfs sterren botsen tegen elkaar, en met hun uiteenbarsten worden nieuwe werelden geboren. Tegenwoordig weet ik, dat is HET LEVEN…
nutseld. Ik heb de datum er keurig opgeschreven, ik was 9 jaar. Het doet me herinneren aan hoe graag ik eigenlijk verhaaltjes schreef. Maar ook hoe ik me helemaal in anderen werelden kon bevinden en hierin alle fantasie op losliet.
