Onzekerheid. We hebben er allemaal wel eens last van. Toch is het soms knap vervelend om met onzekerheden rond te lopen.
Loop jij er wel eens tegen aan? En hoe ga jij hiermee om?
Gister was ik in huis bezig en kwam er een programma voorbij wat mijn aandacht trok. Het ging over een dame die extreem veel tijd en geld aan haar uiterlijk en kleding besteedde om haar onzekerheid te ‘compenseren’. Ze was ontzettend veel kilo’s kwijtgeraakt, zag er heel goed uit, en kon in mijn ogen alleen maar trots zijn op wat ze had bereikt. Toch was ze helemaal niet blij met zichzelf. Hoeveel mensen van buitenaf ook bevestigden dat haar onzekerheid onnodig was, het gaf geen geruststelling bij haar. Het gaat uiteindelijk natuurlijk ook alleen om hoe je je diep van binnen voelt.
Onzekerheid kan voorkomen op elk gebied. Het kan betrekking hebben op:
- Je werk
- Je toekomstplannen
- Het ouderschap /opvoeden
- Nieuwe uitdagingen
- Je relatie
- Vriendschappen
- Enz
Zijn vrouwen meer onzeker dan mannen? Als ik vrouwen spreek en hoor: die vindt zichzelf te dik, die twijfelt over het feit of ze wel een goede moeder is, weer een ander twijfelt over haar kwaliteiten op werkgebied. Maar na een gesprek met mijn collega/vriendin Aimée van Yogahabits kwam ik tot de conclusie dat mannen hoogstwaarschijnlijk net zo onzeker kunnen zijn. Misschien dan wel op andere gebieden.
Maar ik denk vooral als ik anderen dan hoor: waarom?! Ik zie stuk voor stuk voor sterke en bijzondere vrouwen. En ik vind het helemaal niet leuk als ik iemand anders kritiek hoor uiten op zichzelf. Maar zelf maak ik me er ook echt zo nu en dan nog wel schuldig aan. Dan ga ik ineens weer mijn eigen werk bekritiseren, vind ik het allemaal niet goed genoeg of twijfel ik na mijn lessen of mensen het wel leuk vonden. Of ik bekritiseer mezelf dat ik als coach geen onzekerheid mag hebben. Wat irritant! Ik ga me er rot door voelen. Het is een deuk voor mijn zelfvertrouwen en positiviteit.
Misschien heb jij vandaag net zo’n dag waarbij je onzekerheid even de overhand heeft. Dan weet je in ieder geval: Je bent niet alleen. Iedereen ( en ook de mensen waarvan je denkt dat het niet zo is) heeft zo zijn eigen dingetjes en onzekerheden. Accepteer dat ze er zijn. Het is juist normaal. Je hoeft heus geen supermens te zijn die alles perfect kan en doet. Dus stop dan met jezelf te bekritiseren.
Elke keer dat we kritiek leveren op onszelf, maken we onszelf kleiner. Hoe is het om te zeggen tegen je zelf waar je goed in bent? Om te laten zien wat je kunt? Om in je kracht en kwaliteiten te gaan staan? Soms betrap ik mezelf erop dat ik dat nog véél enger vind. Wat wat denken anderen daarvan? Schep ik dan niet op? En ben ik daar dan wel echt zo goed in?
Jezelf kleiner houden is vaak makkelijker. Op het moment dat jij je ‘groot’ maakt, voelt een ander zich misschien wel weer onzeker. Dat willen we vaak ook niet. Ik vind dat we allemaal meer uit moeten gaan van onze unieke kwaliteiten. Iedereen heeft eigen kwaliteit. We hoeven echt niet altijd te denken: doe maar gewoon en bescheiden. Je mag jezelf laten zien. Word je eigen grootste supporter. Elke dag opnieuw.
Durf te shinen!
Zo slaat dit mooie gedicht van Marianne Williamson de spijker op z’n kop:
Onze diepste angst is niet dat we onvolmaakt zijn.
Onze diepste angst is dat we immens krachtig zijn.
Het is ons licht, niet ons duister dat ons het meest beangstigt.
We vragen ons zelf af;
Wie ben ik, om briljant, slim, talentvol en prachtig te zijn?
Maar waarom niet?! Je bent een kind van God.
Je dient de wereld niet met valse bescheidenheid.
Er is niets verhevens in, jezelf klein te maken,
zodat andere mensen zich niet onzeker zullen voelen.
We zijn allemaal bedoeld om te stralen, zoals kinderen dat doen.
We zijn geboren om de glorie van God, die in ons is,
tot uitdrukking te brengen.
Dit is niet slechts weggelegd voor een enkeling van ons,
maar voor ons allen.
Als we ons eigen licht laten schijnen,
geven we onbewust anderen de vrijheid dit ook te doen.
Wanneer we bevrijd zijn van onze angst,
zal onze aanwezigheid automatisch anderen bevrijden.
