Dingen die je je graag deed in je kindertijd, kunnen je een hoop vertellen. Weet jij nog wat je graag deed als kind?
Hoe leuk is het, wanneer je bepaalde dingen tegenkomt vanuit je kindertijd. Alsof je weer even terug gaat in de geschiedenis. Zo kwam ik vandaag een boekje tegen. Een boekje dat ik zelf heb geschreven, met zelfgemaakt tekeningen en een bijbehorende kaft die ik in elkaar heb gek
nutseld. Ik heb de datum er keurig opgeschreven, ik was 9 jaar. Het doet me herinneren aan hoe graag ik eigenlijk verhaaltjes schreef. Maar ook hoe ik me helemaal in anderen werelden kon bevinden en hierin alle fantasie op losliet.
Ik zie ook hoe ik – zo jong eigenlijk al- altijd al wel bezig was om na te denken over het leven, of over hoe anderen de wereld beleefden. Lekker filosofisch wel. Zo heet dit boekje wat ik tegenkwam: “Het leven van een hond, Argos.” Onze hond. Ik kruip in zijn belevingswereld en vertel het verhaal vanuit zijn perspectief. Ik vraag me nu echt af: hoe verzin je het als 9-jarige?
Grappig ook, vind ik zelf, de inleiding op de achterkant van het boek: “Niemand weet hoe een hond zich voelt, of hoe hij denkt. Maar het zou zo kunnen zijn als in dit boek…”
Ik vind het té leuk om niet een bladzijde met jullie te delen.. En daarna zal ik vertellen wat nou eigenlijk de moraal achter dit verhaal is.. 😉
“Lopen, als ik er aan denk word ik al gek. Het liefst blijf ik de hele dag in mijn mand liggen. Maar dat kan niet. Waar moet ik dan plassen? Ach gewoon lopen is nog niet zo erg, maar hardlopen..! Zoals vandaag, ik ging hardlopen met mijn baasje. Toen we bij de manege waren, schrok ik me een hoedje van een paard en ik dook in elkaar. De hele weg wilde ik niet meer rennen. Ik vond het gewoon vreselijk! Van baasje moest ik verder en hij trok aan de riem. Toen moest ik wel rennen. Toen we weer thuis waren was baasje weer blij. Ik hoop dat ik nooit meer mee hoef, heb wel duidelijk laten merken dat ik het niet leuk vond. Maar ik hoorde de baas net al weer zeggen: Ga je morgen weer mee? Snik…”
Wat het me vooral opnieuw deed beseffen, is dat de dingen die we doen als kind, ons vaak veel kan vertellen over wat we écht leuk vinden. Als kind pas je je nog niet zo aan, aan de verwachtingen van je omgeving. Maar hoe ouder we worden, hoe meer we gaan handelen vanuit het ratio en ego. Alles wat je doet, moet misschien ineens een functie of zelfs status hebben. Of voldoen aan de verwachtingen van de maatschappij of omgeving. Maar de dingen die je doet vanuit je diepste kern, je eigen verlangen, dát zijn die dingen die jou de allermeeste energie geven. En gelukkig maken.
Zo kan het je ook helpen om een baan te vinden die écht bij jou past (mocht dat nu niet het geval zijn ;-))Welke eigenschappen komen in jouw baan terug naar voren, waar je al over beschikte als kind? Zo was ik als kind in bepaalde mate best creatief – al zeg ik het zelf- en zelfstandig. Dat verklaart ook wel waarom het ondernemen goed bij mij past. Alle ruimte voor creativiteit en zelfstandigheid. Als kind was ik ook altijd dansjes aan het bedenken en deze aan het uitvoeren. Dit komt weer in uiting in het geven van mijn lessen.
Omschrijf eens hoe je was als kind, wat je graag deed en waar je blij van werd. Welke dingen herken je nog terug en welke dingen helemaal niet meer? Wat heb je veranderd of aangepast vanuit jezelf en wat vanuit verwachtingen vanuit je omgeving? Koester bewust jouw kwaliteiten die je als kind al in je had, gecombineerd met aanvullende kwaliteiten vanuit je volwassen stuk.
Dit samen maken jou tot de meest complete en beste versie van jezelf!
